7.apríl kl.22:00

Ég hef nú ekkert skrifað í 2 vikur. Það hefur verið nóg að gera í vinnunni og kraftarnir alveg búnir að vinnudegi loknum. Að starfa sem stuðningsfulltrúi í grunnskóla í Reykjavík er mikið slítandi starf og sálarlega erfið vinna. Eftir að skólarnir "voru opnaðir" fyrir alla, líka þá mikið veiku, með mikla greiningu, og mikil undirmönnun í skólum, þá hefur þetta orðið illvinnanlegt. Fólkið kiknar undan álagi og segir upp störfum. Þannig er það með mig. Ég hef sagt upp starfi og ætla að reyna að klára þetta skólaár. Ég er alveg búin að fá nóg af því að láta berja mig, hrækja á mig, kalla mig öllum illum nöfnum (af nemendum), en þannig er það í þessu starfi. Búin að vera í þessu í 15 ár. Það fæst ekki fólk í þessi störf og er það ekki að undra. Launin allt of lá og álagið mikið. Annars geta peningar ekki lagað þetta ástand sem komið er. Það þarf að stokka upp allt skólakerfið, setja inn sérdeildir aftur eins og var. Börn með mikla greiningu höndla það ekki að sitja á skólabekk frá kl. 8:00 til kl. 14:30 á hverjum degi. Þau þurfa að vera skerta skóladaga. Sérdeildir sem staðsetta eru í hverju hverfi fyrir sig tækju við þeim með verkefni við hæfi. Svo eru það yngri börnin eða 1. til 3. bekkur, þau eru allt of langan tíma í skólanum á hverjum degi. 8 til 12 er alveg nóg fyrir þau. Það er bara orðið þannig að skólinn er orðinn geymslupláss. Nú er ég semsagt farin að telja vikurnar til skólaloka.

Athugasemdir

[María Anna P Kristjánsdóttir, 10.4.2008 kl. 09:56]

Það er sorglegt að svona stör eins og þitt skuli ekki vera betur borgað,eins er með kennarana.Það munu allir flýja úr þessum störfum því miður.Þið eruð í uppeldis hlutverki í samvinnu við foreldra og oft á tíðum eruð þið jafn mikið með barninu og foreldrarnir.Launin eiga að hækka til muna.